Hundarðogellefu meðferð á hrossum

Sá í þættinum Kompás á Stöð 2 í kvöld sláandi myndband af tamningarmanni sem var að misþyrma hestinum sínum.  Það er alveg ótrúlegt að þetta skuli sjást hjá mönnum sem gefa sig út fyrir að vera tamningarmenn.  Þarna var það greinilegt að hesturinn vildi ekki gera eins og maðurinn vildi, og þá ruddist hann bara af baki og byrjaði að berja hestinn með písknum sínum, einnig sást hann sparka í hann og kýla með krepptum hnefa framan á snoppuna á klárnum.  Stundum, þegar maður sér einhvern misþyrma einhverjum, sem ekki getur borið fyrir sig varnir, langar mann svo að blanda sér í málið og tugta gerandan rækilega til, svo reiður verður maður.  Í þessu tilviki langaði mig til hoppa inn í sjónvarpstækið, það er því miður ekki hægt nema að eyðileggja það og slasa sig, og lúskra á þessum manni á sama hátt og hann gerði við hestinn.

Þar sem ég er hestamaður, þá blöskraði mér að sjá þetta og fannst að Kompás hefði átt að birta mynd og nafn á þessum manni, þannig að fólk, sem þarf að láta temja fyrir sig, geti varað sig á honum, því hann getur auðveldlega eyðilagt góðan og efnilegan hest með svona aðferðum.  Hestar eru í eðli sínu miklar hópsálir og sumir hverjir þola illa að vera skildir frá hópnum.  Í tamningu gerist það að hestur, verið er að byrja á að temja, leitar til tamningamannsins til að fá félagsskap frá honum og einnig lítur hesturinn á manninn sem leiðtoga, og er þar af leiðandi tilbúinn að gera það sem tamningamaðurinn biður hann um.  Grundvöllurinn að þessu er að maður og hestur tali sama "tungumálið" þ.e. ekki svo að maðurinn standi hneggjandi í gerðinu og tali þannig við hestinn, heldur er þetta gert með ákv. merkjum, bendingum og hljóðmerkjum, sem báðir aðilar skilja.  Um er að gera að umbuna hestinum þegar hann gerir rétt og refsa honum jákvætt þegar hann gerir vitlaust.  Refsingin má samt ekki vera þannig að maður berji eða meiði dýrið.  Refsing í tamningu er ofsalega vandmeðfarin og þarf að gerast á hárnákvæmu augnabliki m.ö.o. um leið og hesturinn gerir eitthvað vitlaust á að leiðbeina honum strax inn á rétta braut aftur.  Ef maður ætlar að geyma refsinguna og beita henni seinna þá skilur hesturinn ekkert hvað þú ert að gera og refsingin verður marklaus og virkar sem eitthvað neikvætt fyrir hestinn.  Pískur er einnig notaður við tamningar, sem hamlandi og/eða hvetjandi tæki en ekki sem barefli.  Hestur sem laminn er með písk, man það fyrir lífstíð og kemur til með að hræðast alltaf písk þegar farið er á bak og það getur gert knapanum lífið leitt.

Aðgát skal höfð í nærveru sálar,  stendur einhversstaðar, og ég held að það eigi ekki síður við í hestatamningum jafnt sem í mannlegum samskiptum.  Held,að í þessu Kompás dæmi, að þessi maður hafi alveg gleymt þessu, eða hafi ekki vit á því.  Þannig leit það allavega út í sjónvarpinu.

Nóg í bili!

Eldjárn kveður!

Athugasemdir

[Guðsteinn Haukur Barkarson, 30.4.2007 kl. 01:07]

Þú er með hjartað á réttum stað Kristján, þessi meðferð sem þarna var sýnd haf'i ekkert með tamningu dýrsins að gera, um er að ræða grimmd mannsins í allri sinni mynd. Ef einhver þarf stranga tamningu þá var það eigandi hestsins.

[Dagrún Ingvarsdóttir (IP-tala skráð) 1.5.2007 kl. 07:23]

Þetta myndband var algjör viðbjóður og vonandi verður þessi karlpungur kærður og að hann fái aldrei að koma nálægt hrossum aftur. Vonandi heyrir þetta til undantekninga.

[Guðný frænka Ingvars (IP-tala skráð) 1.5.2007 kl. 21:43]

Sammála síðasta ræðumanni.

þetta atvik var hræðileg sjón sem á ekki að eiga sér stað.